گرد باد های فراموشی حرمت نمی شناسند
سخت ترین دوراهـی:
دو راهی بین فراموش کردن و انتظار است.
گاهی کامل فراموش میکنی
و بعد میبینی که باید منتظر می ماندی.
و گاهی آنقدر منتظر می مانی که
میفهمی زودتر از اینها باید فراموش می کردی...
آب و هوای دلم آنقدر بارانیست
که رخت های دلتنگی ام را
مجالی برای خشک شدن نیست
اینگونه است که دلم تنگ است ...
به بند دلت میاویز
رختهای خاطره ام را...!
گرد باد های فراموشی حرمت نمی شناسند..
[ شنبه 92/10/28 ] [ 3:49 عصر ] [ ملیکا.ا.سامانی ]
[ نظر
]
